چند میلیون بیسواد مطلق در کشور وجود دارد؟ | این تعداد کلاس اولی به مدرسه نرفته‌اند
تاریخ انتشار: ۴ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۵۳۵۶۵
به گزارش همشهری آنلاین، یوسف نوری وزیر سابق آموزش و پرورش با حضور در شبکه آموزش سیما در خصوص عملکرد و چالش‌های سواد آموزی در جمهوری اسلامی ایران، اظهار کرد: آماری در خصوص بیسوادها در سال ۱۳۹۵ داریم که آمار اعلام‌شده از سوی مرکز آمار ایران و بر اساس خوداظهاری است. بر اساس این آمار طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ تعداد ۸ میلیون و ۷۹۵ هزار نفر بیسواد داشتیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با بیان اینکه آمار این تعداد بیسواد بر اساس خوداظهاری افراد و مربوط به افراد ۶ ساله به بالایی است که بیسواد مطلق هستند و خواندن و نوشتن هم بلد نیستند، افزود: البته در سال ۵۵ این آمار ۱۴ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر بوده است. تخمین من برای آمار بیسوادی مطلق برای سال‌جاری هم همین حدود است.
هر ۱۰ درصد افزایش سوادآموزی، ۲ درصد افزایش تولید ناخالص ملینوری با اشاره به اینکه هدف‌گذاری ما برای آموزش از ۶ تا ۴۹ سال است و این امر در حالی است که هدف‌گذاری دنیا برای آموزش تا آخر عمر است، ادامه داد: ما برای آموزش ۴۹ سال به بالا کاری انجام نداده‌ایم. تحقیقی را می‌دیدم که می‌گفت به ازای هر ۱۰ درصد افزایش سوادآموزی، ۲ درصد به GDP یعنی تولید ناخالص ملی اضافه می‌شود.
۴ نوع سواد داریموزیر سابق آموزش و پرورش با یادآوری اینکه زمانی سواد را توانایی خواندن و نوشتن معنا می‌کردند اما اکنون ۴ نوع سواد داریم، تصریح کرد: سواد 4 سطح دارد؛ سطح اول بیسوادی مطلق است. سطح دوم سواد اسمی به معنای فراگیری یک دانش و امتحان دادن آن و نگهداشت آن در حافظه کوتاه مدت است، سطح سوم سواد عملکردی به معنای تغییر در زندگی متناسب با دانسته‌های خود است و سطح چهارم سواد چندبعدی یعنی خیزش مسئولیت اجتماعی از سواد است.
باسواد شدن 20 میلیون نفر از 25 میلیون بیسوادوی درباره فعالیت‌های نهضت سوادآموزی پس از انقلاب اسلامی توضیح داد: نهضت سوادآموزی ۲۵ میلیون نفر اعم از بیسواد مطلق، نیازمند تعمیق سواد، نیازمند بازآموزی و نیازمند تکمیل پایه تا کلاس پنجم را تحت پوشش قرار داد و از این ۲۵ میلیون نفر حدود ۲۰ میلیون نفر قبول شده و مدرک گرفتند. این عدد خیلی خوبی است. باید این اقدامات انجام‌شده از سوی نهضت سوادآموزی را دید.
نوری در بخش دیگر سخنان خود درباره مصوبه کمیسیون تلفیق لایحه برنامه هفتم توسعه مجلس شورای اسلامی مبنی‌بر سپردن ماموریت‌های نهضت سواد آموزی به معاونت ابتدایی آموزش و پرورش و انحلال شکل فعلی نهضت سواد آموزی، تاکید کرد: کمیسیون تلفیق لایحه برنامه هفتم این امر را مصوب کرده اما صاحب‌نظران نظرات مختلفی دارند. نهضت باید مردمی و مردم‌پایه باشد و اگر برایش دفتر و دستک درست کنیم دچار مشکل می‌شود.
وزیر سابق آموزش و پرورش با بیان اینکه معاونت آموزش ابتدایی متکفل بیش از ۹ میلیون دانش‌آموز با ماموریت‌های عریض و طویل است، خاطرنشان کرد: با چنین شرایطی اگرچه به ظاهر بهترین جا برای سپردن ماموریت‌های نهضت، آموزش ابتدایی است اما جنس آموزش بزرگسالان متفاوت با آموزش ابتدایی است. در خیلی از کشورها آموزش بزرگسالان به صورت عمومی برای همه نیست. در دنیا این‌گونه نیست که برای سواد آموزی ساختار عریض و طویل درست کنند بلکه ساختار مردمی و غیردولتی می‌سازند.
وی در عین حال معتقد است که الگوی راهبری نظام اداری نهضت سوادآموزی را باید تغییر داد اما دولت نیز باید برای این الگوی جدید آیین‌نامه‌ای ارائه دهد.
چند کلاس اولی به مدرسه نرفته‌اند؟به گفته نوری، در حال حاضر پوشش تحصیلی مقطع ابتدایی در کشور ۹۸.۶ درصد است اما ۱۶۰ هزار و ۳۷۳ نفر نیز جذب دوره ابتدایی نشده‌اند.
وزیر سابق آموزش و پرورش با بیان اینکه بر اساس آخرین اطلاعات ۹۷۰ هزار نفر بازمانده از تحصیل در کشور وجود داشت که از این تعداد حدود ۱۵۰ هزار نفر کاسته شده است، توضیح داد: البته سال به سال از تعداد این افراد کم می‌شود. از سوی دیگر در خصوص آمار بیسوادی نیز باید گفت در دنیا هم همین است. ایران تلاش‌های خوبی به‌ویژه در حوزه سواد زنان داشته است.
وی بیان کرد: سال گذشته و در دولت سیزدهم شورای پشتیبانی نهضت سوادآموزی بعد از سال‌ها تعطیلی به ریاست معاون اول رئیس جمهوری تشکیل جلسه داد. جلسه خوبی بود اما نقایصی داشت؛ از جمله اینکه بخش غیردولتی و گروه‌های جهادی در این جلسه حضور نداشتند.
واگذاری ماموریت‌های نهضت سوادآموزی به وزارت آموزش و پرورشوی در پایان سخنان خود از نمایندگان مجلس در خصوص مصوبه اخیر خود درباره واگذاری ماموریت‌های نهضت سواد آموزی به معاونت ابتدایی وزارت آموزش و پرورش درخواست کرد: در دنیا آموزش بزرگسالان به‌صورت مستقل اداره می‌شود. از نمایندگان مجلس درخواست دارم که از دولت بخواهند الگوی راهبری کامل را که در آن ساختار سازمانی نهضت وجود داشته باشد، به مجلس پیشنهاد دهند و برای آن پیوستی بنویسند که طبق آن میزان بیسوادی در هر سال با درصد معینی کم شود. به نظرم وظیفه مجلس در برنامه هفتم توسعه این است.
کد خبر 783348 منبع: ایسنا برچسب‌ها وزارت آموزش و پرورش خبر مهم يوسف نورى بیسوادیمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: وزارت آموزش و پرورش خبر مهم بی سوادی وزیر سابق آموزش و پرورش ماموریت های نهضت نهضت سوادآموزی نهضت سواد میلیون نفر سواد آموزی هزار نفر بی سواد بر اساس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۵۳۵۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کلاس این آقا معلم در مدرسه تشکیل نمی شود
به گزارش همشهری آنلاین دست شاگردانش را می‌گیرد و راهی کوچه‌ها می‌شود تا راه و رسم مراوادات اجتماعی، خرید کردن، آداب مشتری‌مداری، احترام به محیط زیست و هر مفهوم دیگری را که در کتاب می‌خوانند، تجربه کنند. برای درس جغرافیا هم راهی کوه و چشمه و غارهای اطراف شهر می‌شوند و خط به خط کتاب را از طبیعت می‌آموزند. ولدبیگی که دکترای جامعه‌شناسی سیاسی دارد، معتقد است جامعه ما شهروندان مفید می‌خواهد، نه شهروند مهم و لازم است شهروندان مفید سواد زندگی را بدانند و نه فقط سواد مدرسه‌ای را. ولدبیگی سابقه ۲۵ ساله تدریس دارد و ۱۵ سالی می‌شود که شیوه تدریسش باعث شده تا دانش‌آموزان برای حضور در کلاسش روزشماری کنند.
ساعت‌های درس مطالعات اجتماعی (مدنی، جغرافیا، تاریخ) اغلب برای بچه‌ها کسل‌کننده است، اما دانش‌آموزان پاوه دوست دارند شما معلم‌شان باشید. آوازه روش تدریس‌تان هم بین خانواده‌ها حسابی گل کرده‌است. ساعت مطالعات اجتماعی در کلاس شما چطور می‌گذرد؟
از ۱۵ سال پیش پروژه آموزشی با عنوان «از سواد مدرسه‌ای تا سواد زندگی» را شروع کردم. در این طرح سعی کردم هر درس و موضوع کتاب را که تدریس می‌کنم، بخش عملی و نمود اجتماعی را با بچه‌ها تجربه کنم تا آنان با مفاهیم مورد نیاز برای یک زندگی عملی در خانه و جامعه آشنا شوند. به عنوان مثال هفته گذشته بچه‌های روستای نوریاب در شهرستان پاوه استان کرمانشاه درسی درباره بازار، خرید، مصرف، تولید و توزیع داشتند. برای توضیح این درس یک ساعت در روستا گشت زدیم. به نانوایی سر زدیم و درباره اهمیت قرار دادن نان در کیسه پارچه‌ای از نانوای قدیمی روستا نکاتی را یاد گرفتند. بعد از آن به مغازه «کاک خدارحم» سر زدیم و درباره آداب خرید صحبت کردیم. دقایقی هم با دستفروش دوره‌گرد گذراندیم و درباره احترام به مشاغل نکاتی را گفتم و دست آخر هم به کتابخانه روستا سر زدیم و راه و روش به امانت گرفتن کتاب را مرور کردیم. قصدم از بیان این مثال این است که بگویم دانش‌آموزان نیازی جدی به فراگیری اصول اولیه در چگونگی برقراری یک ارتباط صحیح با فروشندگان، نحوه یک خرید سالم‌تر برای خانواده‌هایشان و برقراری ارتباطی صحیح با دیگر شهروندان دارند. در طول سال بچه‌ها با ۲۵ فعالیت آموزشی آشنا می‌شوند.
این روش تدریس در روستا راحت‌تر است یا در شهر؟
هر یک مزایای خود را دارد. در روستا که تعداد کلاس‌ها و شاگردها کمتر است، کلاس راحت‌تر اداره می‌شود. برای درس جغرافیا آسان‌تر به کوه‌ها و چشمه‌ها و غارهای اطراف می‌رسیم، اما در شهر هم موقعیت‌های دیگری برای کلاس عملی درس‌های اجتماعی داریم. دانش‌آموزان را به نهادهایی مثل هلال‌احمر، شهرداری و ثبت احوال می‌برم تا مثلا برای درس شناسنامه به خوبی بدانند در ثبت احوال چه می‌گذرد.
هزینه این رفت و آمدها چگونه است؟
در این سال‌ها تا به حال یک ریال نه از دانش‌آموزان و نه آموزش و پروش گرفتم. من و بچه‌های کلاس همه میسرها را با پای پیاده می‌رویم. دانش‌آموزان از نشستن چند ساعته بر روی نیمکت‌های سرد گریزانند. تدریس باید با روش خلاقانه باشد. دانش‌آموزان هم پژوهشگران کوچک هستند.
این‌طور که پیداست حسابی برای کلاس شما آمادگی دارند.
بچه‌ها با خودشان یک لقمه نان و پنیر و یک قمقمه آب دارند و کفش مناسب می‌پوشند. کلاس عملی ما حدود ۳ ساعت طول می‌کشد. تا به حال هم هیح حادثه‌ای رخ نداده، چون بچه‌ها این روش تدریس را دوست دارند.
در برف و سرمای استخوان‌سوز کرمانشاه که امکان گردش علمی وجود ندارد، تدریس چطور پیش می‌رود؟
با توجه به موضوع درس از افرادی دعوت می‌کنم به کلاس بیایند. مثلا یک فرد خیر به کلاس آمد و درباره اهمیت نیکوکاری تجربه خودش را با بچه‌ها سهیم شد. برای جذابیت درس تاریخ، آن را از خانواده بچه‌ها شروع می‌کنم و بعد به ایران و جهان می‌رسیم. مثلا بچه‌ها شجره‌نامه خودشان را تا ۷ جد مادری و پدری از خانواده می‌پرسند و درخت زندگی درست می‌کنند. در طول سال بچه‌ها با ۲۵ فعالیت آموزشی آشنا می‌شوند.
ماجرای موزه مردم‌شناسی که از سوی دانش‌آموزان برپا شد را برایمان بگویید.
در درس تاریخ کلاس هفتم موضوعی درباره موزه و میراث فرهنگی داریم. از قبل به بچه‌ها گفته بودم از خانواده و فامیل و آشنا اشیای قدیمی، پوشاک، ابزار کشاورزی، دوربین‌های قدیمی و هر وسیله‌ای که عمر بیش از ۵۰ سال دارد را به امانت برای برپایی موزه به مدرسه بیاورند و خودشان یک موزه مردم‌شناسی دایر کنند. حدود ۸۰۰ قطعه جمع‌آوری شد و اسفند سال پیش موزه‌ای در مدرسه شهدای ۲۰ خرداد به مدت ۲ هفته برپا کردیم. حدود ۱۲۰۰ دانش‌آموز از مدارس پاوه و باینگان، فرهنگیان بازنشسته و اولیای دانش‌آموزان هم از این موزه بازدید کردند. بعضی وسایل قدمتی بیش از ۳ قرن داشت. قرار است با همکاری رئیس آموزش و پرورش پاوه این موزه به شکل دائمی در یک مکان فرهنگی به نام موزه مردم‌شناسی پاوه دایر شود. فعلا وسائل موزه هم که امانت بود به دست دانش‌آموزان بازگشته‌است.
با توجه به تحصیلات‌تان چرا معلمی را به تدریس در دانشگاه ترجیح دادید؟
ساخت جامعه بهتر در دست همین دانش‌آموزان است. شهروندانی که بتوانند سالم و متعهد زندگی کنند. برای من مهم نیست کدام شاگردم دکتر یا مهندس شده، دوست دارم شاگردانم را در هر موقعیتی به عنوان یک شهروند مفید در جامعه ببینم.
بیشتر بخوانید:
دانش‌آموزان این استان چگونه به ادامه تحصیل جذب می‌شوند؟
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت